Nie oca­lisz młodości, chowając ją po­między kar­tka­mi pamiętnika.

"W szufladach biurka zamknęła motyle latające w brzuchu, Twój zapamiętany zapach i smak, wszystkie swoje obawy i lęki, pojedyncze nuty nadziei, grube pamiętniki wyobraźni i snów, resztki cierpliwości, ogrom ciekawości, codzienne uśmiechy w szarej codzienności. Nigdy nie będę w stanie o Tobie zapomnieć, za dużo miejsca zajmujesz w moim pamiętniku."

Wrócenie do pisania było najlepszą rzeczą jaką zrobiłam dla siebie samej, na myśli mam nie duży zeszyt, schowany gdzieś w moim pokoju. Tam przelewam wszystkie najpiękniejsze i najokropniejsze myśli. W ciągu kilkunastu dni pomogło mi to zebrać się w całość, czyli zrobienie tego czego pragnęłam od ładnych kilku tygodni, a może nawet miesięcy. Zaczęłam inaczej podchodzić do wielu rzeczy i zachowywać dystans którego, w ostatnim czasie minimalnie mi brakowało. 

Wolny weekend sprawił, że nabrałam energii. Piątek z dziewczynami, kolejna zerwana noc z moim najlepszym, urodzinowa sobota Jakuba iii leniwa niedziela pełna nowych zdjęć!
_____________________________

I have a diary, I writing things into a diary. I imprint myself into the sky and when the sunlight shines brightly, I can stand under the sun's rays and everything I have imprinted of myself into the sky, I will begin to see again, feel again, remember. And when the wind begins to blow, it blows the details over my face, and I remember everything I left in the sky and see new things being born. I am written.